YUSUF ÖZKAN KİMDİR?
Yusuf hocanın önceki soyadı baykuş’tur. Bu soyadı Maraş valisi tarafından beğenilmemiştir. O zamanlar okula çok gelir giderdim öğretmenlerle tanışırdım. Yaz bahar ayları idi Yusuf hoca, ben ve bir öğretmen üç kişi okulun bahçesinde iğdelerin gölgesinde fotoğraf makinam omuzumda oturuyorduk. Yanımıza iki kişi geldiler selam verdiler birisi Maraş valisi olduğunu söyledi kendimizi toparladık. Önce bana kim olduğumu sordu. İsmim Ali Ataş fotoğrafçıyım dedim. Diğer öğretmen de kendini tanıttı Yusuf hocaya sen kimsin dedi? Ben okul müdürü Yusuf Baykuş deyince vali bey Yusuf hocamızı beyefendi ve mülayim gördü ki sana baykuşluk yakışmıyor hemen git soy ismini değiştir dedi Yusuf hoca tamam efendim dedi.Çok gecikmeden Yusuf hoca soy ismini değiştirerek (Yusuf Özkan) oldu. Âşık Ali Olurda Yusuf hocaya şiir yazmaz mı?
Sarhoş beyler içip, içip, bayıldı,
Reklâmları her tarafa yayıldı,
Yusuf hoca sülaleden ayrıldı,
Cerit’tende göçüp gitti emmoğlu.
Evet, şimdi Yusuf hocayı kendisinden dinleyelim. Biz 3 erkek 4 kız 7 kardeşiz 1 erkek 1 kız kardeşimiz üveydir. Babam Mehmet annem Bahar babam 1952 yılında ölmüş annem 1986 yılında öldü. Babamın öldüğünü kıt hatırlıyorum. Annem 1956 da tekrar evlendi bizkardeşler bir ara sahipsiz kaldık. Biz ne baba ne babalık günü gördük. Tekrar annemizle günümüzü gün eyledik. Ailenin en büyük çocuğuyum annem anlatırdı o tarihlerde köy parası alırlarmış o vergiden kurtulmak için babam beni ve diğer kardeşimi ikişer yaş büyük yazdırmış. Annemin anlattığına göre 1949 doğumlu iken 1947 yazdırmış. Biz diğer 3 kardeşimle birlikte yetim büyüdük kimsemiz yoktu bir anne 5 çocuğa ne yapabilir ki? Erkek kardeşimle ben biraz büyüktük O tarihlerde köylü Adana’ya çapa vurup pamuk toplamaya giderlerdi. Köyün yolu arabası yoktu eşyalarımızı merkeplere yükler bozlara varır
Oradan da kamyonlarla Adana'ya giderdik kardeşim ve ben annemizle beraber Çukurova’larda çapa vurup pamuk toplayıp geçimimizi sağlardık. Okul çağım gelmişti 1956 yılında ilkokula başladım. Defterim kalemim var ders kitabım yok ders çalışacak ayrı bir odamız yok kardeşlerimle birlikte banyosu, tuvaleti, özel odası olmayan 30 metre kare bir evde yaşadık. O tarihlerde köyümüzde
Elektrik yok su yok geceleri lastik kırıntısı çam çıra yakarak evimizi aydınlatırdık. Gece çıranın ışığında ders çalışırdım. Evde su yok büyük pınardan bakraçlarla evimize su taşırdık. Okulumuzda da elektrik ve su yoktu. Yokluklar içinde okumaya devam ettim. Okula her yıl müfettişler gelirdi her gelmelerin de beni işaret ederlerdi. Son sınıftayım yine bir müfettiş geldi bana sen zeki bir çocuğa benziyorsun sen git oku dedi. Fakat fakiriz okuma imkânım yok. 1961 yılında ilkokuldan başarıyla mezun oldum. Kara kara düşünmeye başladım. Beni kim götürüp okula kayıtımı yaptıracak? Nereye gideceğim, kimseyi tanımıyorum hiçbir yer bilmiyorum. Fakat müfettişin dediği bir türlü aklımdan çıkmıyordu. 1963 yılında
Kahramanmaraş’ta Çağlayancerit’ li olan (Süleyman Deşir) diye bir köylümüzün olduğunu biliyordum gidip onu buldum. Sağolsun o beni ortaokula kayıt ettirdi. Bu defada yatacak yerim yok ev kiralayacak param yok. Babamız olmadığı için gariban annemin de beni okutacak parası yoktu. Çağlayancerit sağlık ocağında sağlık çalışanı Helete'li bir tanıdık Mehmet amca varıdı ona durumumu anlattım ev konusunda o bana yardımcı oldu.
Tekke mahallesinden bir tanıdığı ailenin evinin bir odasını bana kiraladı kirasını sen öde dedi. Okula başladım. Bir öğün okula gider bir öğün mendil çorap su satarak ihtiyaçlarımı karşıladım. Böylece ortaokulu da bitirdim. Yukarıda da anlattığım gibi liseyi de Çukurova' larda çapa vurup pamuk toplayarak okudum. Lise son sınıfta 1969 yılında evlendim 1970 yılında liseden mezun oldum. Lisede sınıfımızda 40 kişiydik. Biz 15 öğrenci Haziran'da doğrudan mezun olduk. Tekrar 3 arkadaşımla öğretmen okulunu dışarıdan bitirdik.
Bizden sonra Eylül ayına kalanlar giremediler. Öğretmen okuluna dışarıdan girişler kaldırıldı.1971 yılında öğretmen okulunun farklı derslerini vererek öğretmen oldum. İlk görev yerim köyüm Çağlayancerit oldu. 11 yıl Çağlayancerit'te öğretmenlik ve okul idareciliği yaptım. Bu 11 yılda köylülerime yalvardım çocuklarınızı okula gönderin okutun diye çırpındım. Birçok aileyi ikna edebildim. Çağlayancerit Ortaokulu'nda derslere girerdim. Burada çocukların okumaları için elimden geldiğince büyük çabalar sarf ettim. 1983 yılında Kahramanmaraş’a tayinim çıktı. Daha sonra dışarıdan eğitim Ön-Lisans bölümünden mezun oldum. Sonra kendimi matematik üzerinde geliştirdim. 20 yıla yakın öğrencilerime matematik dersi vererek öğrencileri sınavlara hazırladım. Matematik konusunda aranan öğretmen oldum. Çok öğrenciler yetiştirdim. Şimdi kimi doktor kimi hâkim kimi savcı
Kimi öğretmen kimi iş adamı oldular buda benim için gurur vericidir. Sözlerimi Âşık Ali ile bitirmek istiyorum. Âşık Ali ile eskiden dostluğumuz var bir birimizi unutmadık kendisini kardeşlerim gibi severim. Kendisinin de beni sevdiğinden eminimdir.1980 yılında beraber Elbistan içmelerine gittik beraber bir oda kiraladık on gün kadar içmede beraber kaldık beraber yedik içtik arkadaşlığına hiç doymadım. Son günlerde içmede aniden rahatsızlandım Maraş'a doktora gittim yatağım eşyalarım içmede kaldı sağolsun Âşık Ali yatağımı kendisi getirip evime teslim etmiştir kendisine ayrıca teşekkür ediyorum. 2 oğlum bir kızım var üçünü de okuttum makam mevki sahibi oldular. 6 tane torunum var. 2003 yılında emekli oldum Maraş'ta ikamet ediyorum. Rabbime şükürler olsun. Devletimizin verdiği maaşla geçinip gidiyoruz… Âşık Ali Ataş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder